Over 4 maanden ben ik 30. The BIG 30 zoals sommigen mensen het graag noemen. Ik ben er zelf liever niet mee bezig, maar het lijkt wel of ik toch niet anders kan. Ofwel doordat je omgeving je erop wijst (daar doe ik zelf net zo hard aan mee door al aan 30 geworden vriendinnen te vragen hoe dat nu voelt) ofwel door de grote hoeveelheid tijdschriften die ik wekelijks doorblader. En dat gaat niet zozeer om de confrontatie met 30 worden/zijn artikelen (al heeft Viva de rubriek de Dertigersdeadline) als wel om de publicaties rondom de thema's: Alles hebben, toch niet gelukkig; De jacht op de perfecte baan, man, huis; Op zoek naar jezelf; Hoe vind je innerlijke rust- dat soort zaken, je kent het wel. Ik weet niet of het komt doordat ik de 30 nader, maar dit zijn wel onderwerpen die mij op dit moment bezig houden. Ik deel het er-wordt-zoveel-van-je-verwacht gevoel in zoverre dat ik denk dat niet anderen heel veel van je verwachten,maar dat je vooral van je zelf heel veel verwacht. En dat is vermoeiend. Om niet te zeggen uitputtend. Mijn dertigers deadline gaat niet over materiële zaken. Maar over ultiem zen zijn, regelmaat te vinden in mijn week. Gezond eten, sporten, op tijd naar bed, plezier maken en Beter&Leuk volledig op de rit krijgen. Ik ben vandaag alvast begonnen met een yoga klasje en ik moet zeggen dat dat echt helpt. Negatieve emoties ebben tijdens zo'n les toch weg. Vanaf volgende week volg ik een cursus Mindcoaching. Ben zeer benieuwd wat ik daar van op ga steken. Keep u posted!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten