Afgelopen zondag zag ik Schemer, een film die helaas niet aan mijn hoge verwachtingen voldeed. De film is geinspireerd op de gruwelijke moord op Maja Bradaric. Ik las ergens dat de regisseur wilde bereiken dat de kijker de moordenaars begrijpt en niet veroordeelt. Dit effect had het verhaal totaal niet op mij. Sterker nog: ik vind de moord nog absurder. Ik heb gekeken naar een stel pubers die zichzelf een vriendengroep noemen, maar dit totaal niet zijn. Binnen de groep valt Jessie (die vermoord wordt) er buiten omdat ze, binnen de groep, liegt en stookt. In plaats van dat ze de zogenaamde vriendschap met Jessie stoppen, vermoorden ze haar. Een heel gek gegeven, waar ik totaal geen begrip voor kan opbrengen. Door de film werd ik wel nieuwsgierig naar de moord op Maja. Na wat google werk kwam ik erachter dat het daadwerkelijke motief nog steeds een raadsel is. Wel wordt gedacht dat het wellicht te maken heeft met dat Goran (de moordenaar) ooggetuige was van 1 van de bloedigste aanslagen in Bosnie.
Terug naar de film: het camerwerk is overtuigend en ik vind het ook erg origineel dat de film vanuit verschillende perspectieven verteld wordt. Bovendien vond ik het erg herkenbaar dat iedere hoofdpersoon met zijn eigen problemen worstelt. Iets wat ik me uit mijn eigen pubertijd nog goed kan herinneren.
Overigens zijn er, n.a.v. de moord op Maja, ook een documentaire (Sweety) en een boek (door misdaadjournalist Simon Vuyk) verschenen. Erg interessant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten