Ipod overleden!

Ik ben echt de grootste stommeling op aarde! Normaal controleer ik altijd de zakken van alles wat ik in de was gooi. Deze keer blijkbaar niet, want toen ik de was eruit haalde vond ik eerst mijn oortjes (vond ik nog niet zo erg) en daarna mijn ipod (das een ramp). Die doet het dus niet meer, zul je net zien. Ik wilde m juist vandaag gaan vullen met allerlei opzwepende ren muziekjes die mij aanstaande zaterdag zouden helpen de 16 km van de Dam tot Dam te overleven. Het lijkt wel of in tijden van persoonlijke economische recessie al je vertrouwde apparaten het begeven. Het begon toen Charlie (mijn puberende hond) mijn bril vakkundig onder tanden had genomen. Door de bijtafdrukken heen kon ik nog net met goed fatsoen autorijden. Ideaal was dat niet, maar gelukkig was de nieuwe bril al na twee weken binnen. Toen was daar mijn mobiel, die viel ineens (midden in een gesprek met een belangrijke instantie) uit. Daarna leek het wel of ie moest herprogrammeren en deed ie het weer. Maar hij valt nog steeds op de meest rare momenten uit. En nu is daar dus de door mij zo geliefde ipod. Ik baal er echt van! De combinatie kapotte telefoon en ipod neigt wel naar de aanschaf van een Iphone, dat is logisch. Maar hoe vertel ik mijn vrienden dat een fanatieke anti Iphoner elke dag vol spanning voor de brievenbus zit te wachten op het door haar bestelde toestel? Want ik vind het me toch een uitvinding. Muziek en bellen en dat allemaal beschikbaar op 1 apparaat. Ik zeg: IDEAAL!