Er is bijna niets leukers dan 's middags, op een doordeweekse eigenlijk werk dag, te spijbelen en naar de film te gaan. In ons favoriete bioscoopje, De Uitkijk, hij met een Duveltje en ik met een muntthee keken we naar Haar naam was Sarah. Wat een inmens prachtige film. Hartverscheurend en ik heb tranen met tuiten gehuild. En ook de heer met t Duveltje was behoorlijk geëmotioneerd. De film draait om de razzia (zomer 1942) in Parijs waarbij de Franse politie de nazi's een handje helpt bij het deporteren van de Joden. Ik ben blij met film als medium om de geschiedenis over te brengen. Het blijft bizar dat dit 70 jaar geleden is gebeurd. Je eigen mini toestanden (denk een mega lange blue monday) zijn in 1 klap gerelativeerd. Mijn gedachten gingen ook uit naar de slachtoffers van hedendaagse ellende. Haïti, Brazilië, Brisbane, Tunesië en alle andere plekken met noodtoestand.Once more: HP is down to earth again.
Lijkt mij een hele bijzondere film!
BeantwoordenVerwijderen